Uit naar Koog a/d Zaan KFC 3-4, wat een wedstrijd!!!!

Weer met minimale bezetting (toch een wat krappe selectie helaas) en een aantal gehavend mee, Deborah 1 week na hersenschudding (mocht nog niet koppen), Esther met kleine teen open, ingetaped, Lilian met peespijn in de rechtervoet, kon niet schieten. Mishbah herstellend van een fors verstuikte enkel, wel mee om aan te moedigen. Maar wel 11 bikkels voor de wedstrijd, elkaar motiverend. Esther wisselde met Lilian van schoenen, iets ruimer. Wow, erg forse meiden daar in Koog a/d Zaan, en zij hadden wel wissels. En we begonnen ook nog met wind tegen, dus alle ballen kwamen hard naar ons toe geblazen. Ondanks hard werken veel gevaar voor ons doel en helaas 2 goals tegen bij rust. De scheids, niet heel slecht, maar een paar belangrijke missers zoals twee afgekeurde doelpunten van ons. Een prachtige vrije trap van Sari, had zij haar hand nog niet naar beneden??? Aanvallen van de keeper??? In de rust eerst wat bedrukte stemming, gemopper, onrust. Daan werd in het zonnetje en de wijn gezet vanwege zijn heldendaad om met Fresia heen en weer te rijden van Makkum naar Ijsselstein. Bedankt Jan en meiden. Manon zette iedereen op scherp, zij zag ons nog wel winnen. Fel de tweede helft gestart, maar binnen 2 minuten 3-0 achter!! Potverdikkeme. Weer misser van de scheidsrechter, vrije trap tegen Fresia, zou hands gemaakt hebben, was niet zo. Abigail met kramp uit het veld. Met 10 man verder. En alsof het lot getart werd kantelde de wedstrijd in de laatste 20 minuten. 3-1 Deborah, Abi weer erin. 3-2 Sari, weer prachtige vrije trap, iedereen sleurde en werkte, aan Esther merkte je geen blaar meer, Lilian geen pijn. We kregen weer vleugels. 3-3 Deborah. Ouders vielen elkaar langs de lijn in de armen. Bijna huilend van blijdschap toen het ook nog 3-4 werd. Gerechtigheid. Er werd door iedereen gejuichd en gegild, maar door Abigail het hardst. Iedereen was kapot, maar dolgelukkig. De wijn gaat open vanavond. Er zijn van die wedstrijden, die je nooit vergeet en dit was er zo eentje! En dat is nog niet alles....... Anieke, we dachten voor, tijdens en na de wedstrijd aan jou. Jij wordt woensdag geopereerd aan je knieband, we hebben een foto speciaal voor jou gemaakt en deze zwaar bevochten wedstrijd aan jou opgedragen. Op woensdag denken we met zijn allen van de MA1 ook aan je, you`ll never walk alone.